ALMOND PRALINE

Odbiór telewizji satelitarnej wymaga nie tylko zakupu odpowiedniego sprzętu, ale przede wszystkim jego prawidłowej instalacji i konfiguracji. Dekoder Polsat Box to jeden z najpopularniejszych odbiorników cyfrowych na polskim rynku, który współpracuje z sygnałem nadawanym z satelity Hot Bird 13°E. Aby cieszyć się stabilnym odbiorem bez zacinania się obrazu czy utraty sygnału podczas opadów, należy zwrócić uwagę na każdy element instalacji. W tym artykule przedstawiamy praktyczne wskazówki dotyczące doboru elementów instalacji oraz szczegółowy opis czynności montażowych, który pozwoli na samodzielną instalację lub pomoże w ocenie pracy monterów.

Wybór czaszy antenowej odpowiedniej do lokalizacji

Pierwszym krokiem jest dobór anteny o odpowiedniej średnicy, która zapewni wystarczający zysk energetyczny dla danego regionu. W centralnej Polsce, w okolicach Warszawy, Łodzi czy Radomia, zazwyczaj wystarczą anteny o średnicy 80 cm, takie jak Corab ASC-800M-C oferująca zysk 38 dB przy częstotliwości 12,75 GHz. Ten model, produkowany w Olsztynie, charakteryzuje się stalową czaszą o grubości 1,2 mm z powłoką ocynkowaną ogniowo, co gwarantuje odporność na korozję i wytrzymałość przy prędkości wiatru do 123 km/h. Alternatywą może być antena Famaval 80 SP30 z zyskiem 38,3 dB, również wykonana ze stali ocynkowanej z malowaniem proszkowym. W województwie mazowieckim, szczególnie w miejscowościach oddalonych od centrum województwa, takich jak Płock, Ciechanów czy Ostrołęka, warto rozważyć antenę o większej średnicy, na przykład Famaval 100 LH z zyskiem 39,5 dB przy 11,7 GHz oraz 40,5 dB przy 12,75 GHz.

Większa średnica czaszy przekłada się na wyższy zysk antenowy, co oznacza lepszą jakość odbioru nawet podczas intensywnych opadów deszczu czy śniegu. Anteny o średnicy 100 cm, takie jak TRX-EL 100 Famaval z zyskiem 40,3 dB, są szczególnie polecane w rejonach o słabszym pokryciu wiązką satelitarną lub tam, gdzie występują często niekorzystne warunki atmosferyczne. Warto także zwrócić uwagę na parametr ogniskowej, który w przypadku anteny 100 cm wynosi około 663 mm i wpływa na precyzję odbioru sygnału z satelity.

Dobór konwertera do typu dekodera

Konwerter LNB to element odpowiedzialny za odbiór sygnału z anteny i jego przekształcenie do częstotliwości pośredniej, którą może przetworzyć dekoder. Dla standardowych dekoderów Polsat Box, takich jak starsze modele HD czy PVR, wystarczy konwerter uniwersalny Single z jednym wyjściem. Sprawdzi się tutaj konwerter Inverto Black Premium z współczynnikiem szumów 0,2 dB, wzmocnieniem 55 dB i zakresem częstotliwości wejściowych 10,7-12,75 GHz. Ten model charakteryzuje się niskim dryf temperaturowym oscylatora wynoszącym maksymalnie 3 MHz oraz szumem fazowym na poziomie -85 dBc/Hz, co przekłada się na stabilny odbiór sygnału nawet przy ekstremalnych temperaturach od -30°C do +60°C.

W przypadku nowszych dekoderów, takich jak Polsat Box 4K czy Polsat Soundbox 4K, które obsługują technologię Unicable, można zastosować konwerter Unicable II Inverto pozwalający na podłączenie wielu odbiorników za pomocą jednego kabla koncentrycznego. Model Inverto IDLU-32L412-UNBRR-OPN umożliwia obsługę do 32 niezależnych tunerów satelitarnych dzięki zastosowaniu standardów Unicable I (EN50494) oraz Unicable II (EN50607). Konwerter ten posiada 32 predefiniowane częstotliwości użytkownika oraz standardowo 8 częstotliwości dla trybu kompatybilności wstecznej. Rozwiązanie to jest idealne w sytuacji, gdy w gospodarstwie domowym planujemy instalację kilku dekoderów satelitarnych w różnych pomieszczeniach bez konieczności prowadzenia oddzielnych kabli od anteny do każdego odbiornika.

Jeśli w domu mamy dwa telewizory i chcemy korzystać z dwóch niezależnych dekoderów bez stosowania technologii Unicable, należy zastosować konwerter Twin z dwoma wyjściami, na przykład Inverto Black Premium Twin z tymi samymi parametrami szumowymi co wersja Single. Dla większej liczby odbiorników bez obsługi Unicable stosuje się konwertery Quattro w połączeniu z multiswitchem, który rozdziela sygnał do poszczególnych punktów odbioru.

Wybór kabla koncentrycznego i złączy

Kabel koncentryczny to element często niedoceniany, a ma istotny wpływ na jakość transmisji sygnału od konwertera do dekodera. Podstawowym parametrem kabla jest jego tłumienie, które powinno być jak najniższe, szczególnie przy częstotliwości 2150 MHz, która reprezentuje górną granicę pasma satelitarnego. Kabel Triset-113 PE z miedzianym rdzeniem o średnicy 1,13 mm charakteryzuje się tłumieniem 27,7 dB na 100 metrów przy częstotliwości 2150 MHz, co oznacza stratę sygnału na poziomie około 8,3 dB na standardowej instalacji domowej o długości 30 metrów. Ten kabel posiada podwójne ekranowanie składające się z folii aluminiowej przyklejonej do dielektryka oraz oplotu z drutów aluminiowych o pokryciu 81%, co zapewnia skuteczność ekranowania przekraczającą 100 dB w całym zakresie częstotliwości.

Do instalacji zewnętrznych należy stosować wersję żelowaną kabla Triset-113 PE z czarną powłoką zewnętrzną PE odporną na promieniowanie UV oraz wilgoć. Żel wypełniający przestrzeń pomiędzy ekranami zapobiega penetracji wody w przypadku uszkodzenia płaszcza zewnętrznego. Impedancja kabla wynosi 75 omów, co jest standardem w instalacjach satelitarnych i zapewnia odpowiednie dopasowanie do wyjścia konwertera oraz wejścia dekodera. Minimalna długość kabla powinna wynosić około 1,5 metra, aby uniknąć przeciążenia wyjścia konwertera nadmiernym napięciem zasilającym, natomiast maksymalna długość nie powinna przekraczać 40 metrów, ponieważ przy większych odległościach straty sygnału mogą przekroczyć 12 dB, co może skutkować problemami z odbiorem.

Do zakończenia kabla stosuje się złącza typu F, które powinny być odpowiednio zamontowane, aby zapewnić właściwe połączenie elektryczne i ekranowanie. Podczas montażu złącza F należy usunąć 15 mm zewnętrznej izolacji kabla, odsłonić ekran, a następnie zawinąć oplot na zewnętrzną izolację. Następnie należy usunąć 10 mm wewnętrznej izolacji dielektrycznej, pozostawiając odsłonięty rdzeń miedziany, na który nakręca się złącze F. Istotne jest, aby podczas tej czynności żadna żyłka z oplotu nie dotykała rdzenia wewnętrznego, ponieważ spowodowałoby to zwarcie i całkowitą utratę sygnału.

Mocowanie uchwytu antenowego do różnych typów podłoża

Uchwyt antenowy musi być zamontowany solidnie, ponieważ antena satelitarna jest narażona na duże obciążenia wiatrem, szczególnie podczas intensywnych wiatrów osiągających prędkość powyżej 80 km/h. Do ścian z betonu lub cegły pełnej wystarczą standardowe kołki rozporowe o średnicy 10 mm i długości 60 mm wraz z wkrętami imbusowymi M8. Przed montażem należy dokładnie wypoziomować uchwyt za pomocą poziomicy w dwóch płaszczyznach, ponieważ nawet niewielkie odchylenie od pionu może spowodować trudności podczas późniejszego ustawiania azymutu i elewacji anteny.

W przypadku ścian z cegły kratówki lub pustaków należy stosować kotwy chemiczne, które zapewniają znacznie większą nośność niż standardowe kołki rozporowe. Kotwa chemiczna polega na wprowadzeniu do wywierconego otworu specjalnej żywicy epoksydowej lub poliestrowej, która po związaniu tworzy trwałe połączenie z podłożem i prętem gwintowanym. Do montażu anteny satelitarnej o średnicy 80 cm wystarcza kotwa o średnicy 10 mm i głębokości zakotwienia 80 mm. Po aplikacji żywicy należy odczekać od 4 do 24 godzin w zależności od temperatury otoczenia, zanim przystąpi się do dokręcenia nakrętek mocujących uchwyt.

Szczególnie wymagające jest mocowanie anteny do elewacji ocieplonych styropianem o grubości przekraczającej 10 cm. W takim przypadku standardowe kołki są niewystarczające, ponieważ warstwa ocieplenia nie przenosi obciążeń konstrukcyjnych. Należy zastosować pręty gwintowane o długości przewyższającej grubość styropianu plus tynk o co najmniej 100 mm, aby dotrzeć do ściany nośnej. Otwory wiercone przez styropian muszą mieć średnicę nieznacznie większą od średnicy pręta, aby umożliwić swobodne przejście przez warstwę ocieplenia. Następnie wierci się otwór w ścianie nośnej o średnicy odpowiedniej dla kotwy chemicznej, aplikuje żywicę i wkłada pręt gwintowany. Po związaniu żywicy na wystający koniec pręta nakłada się podkładki dystansowe, uchwyt antenowy oraz nakrętki mocujące.

• Wywiercenie otworów przez warstwę styropianu wiertłem o średnicy 12 mm na głębokość odpowiadającą grubości ocieplenia
• Wywiercenie otworów w ścianie nośnej wiertłem udarowym o średnicy 10 mm na głębokość 80 mm
• Oczyszczenie otworów z pyłu za pomocą pompki lub sprężonego powietrza
• Aplikacja żywicy chemicznej do wnętrza otworu w ścianie nośnej
• Wprowadzenie prętów gwintowanych M10 o długości dostosowanej do grubości ocieplenia plus 120 mm
• Odczekanie czasu wiązania żywicy zgodnie z instrukcją producenta
• Montaż uchwytu z wykorzystaniem podkładek i nakrętek

Wyznaczenie parametrów ustawienia dla lokalizacji geograficznej

Prawidłowe ustawienie anteny satelitarnej na satelitę Hot Bird 13°E wymaga określenia trzech parametrów: azymutu, elewacji oraz kąta skręcenia konwertera. Azymut to kąt w płaszczyźnie poziomej mierzony od kierunku północnego w prawo, elewacja to kąt nachylenia anteny względem poziomu, natomiast skręcenie konwertera określa orientację polaryzacji sygnału. Parametry te zależą od współrzędnych geograficznych miejsca instalacji i można je obliczyć za pomocą kalkulatorów dostępnych w internecie po wpisaniu nazwy miejscowości lub współrzędnych geograficznych.

Dla Warszawy, położonej na współrzędnych 52,23°N i 21,01°E, azymut dla satelity Hot Bird 13°E wynosi około 187°, elewacja około 31°, a kąt skręcenia konwertera około 5° w prawo patrząc od tyłu anteny. W przypadku innych miejscowości województwa mazowieckiego wartości te nieznacznie się różnią. W Płocku azymut wynosi około 188°, elewacja 30,5°, natomiast w Siedlcach azymut to około 186°, a elewacja 31,5°. Różnice te mogą wydawać się niewielkie, jednak przy ustawianiu anteny satelitarnej precyzja ma istotne znaczenie, ponieważ satelita geostacjonarny znajduje się w odległości około 36 tysięcy kilometrów od Ziemi, a zmiana azymutu o 1° może oznaczać przesunięcie o kilkaset kilometrów na orbicie.

Do wstępnego ustawienia azymutu można wykorzystać kompas magnetyczny, pamiętając jednak o konieczności skorygowania wskazania o deklinację magnetyczną, która w Polsce wynosi około 6° na wschód. Oznacza to, że jeśli kompas wskazuje azymut 187°, to rzeczywisty azymut geograficzny wynosi około 193°. W praktyce łatwiej jest wykorzystać aplikacje na smartfony z wbudowanym GPS i żyroskopem, które pokazują rzeczywisty kierunek na satelitę w czasie rzeczywistym z uwzględnieniem deklinacji magnetycznej.

Montaż i wstępne ustawienie anteny na uchwycie

Po zamocowaniu uchwytu do podłoża przystępuje się do montażu anteny. Czaszę antenową składa się zgodnie z instrukcją producenta, łącząc ramię z głowicą oraz montując mocowanie konwertera. Antenę zakłada się na uchwyt i przykręca śrubami, jednak nie dokręca się ich na stałe, aby umożliwić regulację podczas późniejszego dostrajania sygnału. Według skali elewacji naniesionej na uchwycie ustawia się wstępnie kąt nachylenia anteny, dodając lub odejmując kilka stopni od wartości obliczonej, aby uwzględnić kąt offset charakterystyczny dla anten offsetowych, który zazwyczaj wynosi od 20° do 25°.

Na ramieniu anteny montuje się konwerter, upewniając się, że jest on prawidłowo osadzony w uchwycie o średnicy 40 mm i odpowiednio skręcony zgodnie z wyliczonym kątem polaryzacji. W przypadku Warszawy kąt ten wynosi około 5° w prawo, co oznacza, że jeśli patrzy się na antenę od tyłu, konwerter powinien być lekko obrócony w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Do wyjścia konwertera podłącza się kabel koncentryczny z zamontowanym złączem F, dokręcając je ręcznie oraz przy pomocy klucza, aby zapewnić szczelne połączenie, ale unikając nadmiernej siły, która mogłaby uszkodzić gwint.

Kabel prowadzi się wzdłuż uchwytu i ściany budynku, mocując go opaskami zaciskowymi odpornymi na promieniowanie UV w odstępach co 30-40 cm, aby zapobiec zwisaniu i uszkodzeniu mechanicznemu podczas wiatru. Należy unikać zbyt małego promienia gięcia kabla, który dla kabla Triset-113 wynosi minimalnie 35 mm przy jednorazowym gięciu i 70 mm przy wielokrotnym gięciu. Kabel powinien być prowadzony z dala od przewodów zasilających 230V, aby uniknąć indukcji zakłóceń elektromagnetycznych do sygnału satelitarnego.

• Złożenie czaszy antenowej i ramienia zgodnie z instrukcją producenta
• Zamocowanie anteny na uchwycie z pozostawieniem luzu umożliwiającego regulację
• Wstępne ustawienie kąta elewacji według skali na uchwycie
• Montaż konwertera w uchwycie ramienia z uwzględnieniem kąta skręcenia
• Podłączenie kabla koncentrycznego do wyjścia konwertera złączem F
• Poprowadzenie kabla do miejsca instalacji dekodera z mocowaniem opaskami

Podłączenie dekodera i uruchomienie trybu pomiaru sygnału

Drugi koniec kabla koncentrycznego zakończony złączem F podłącza się do wejścia LNB IN w dekoderze Polsat Box, które zazwyczaj znajduje się na tylnym panelu urządzenia. Dekoder podłącza się do telewizora kablem HDMI i do zasilania sieciowego, a następnie włącza przyciskiem na pilocie. Po uruchomieniu należy przejść do menu instalacyjnego dekodera, wybierając opcję związaną z ustawieniami anteny lub sygnału satelitarnego. W większości dekoderów Polsat Box dostępna jest funkcja pomiaru poziomu i jakości sygnału, która wyświetla dwa wskaźniki w postaci słupków procentowych lub wartości numerycznych.

Poziom sygnału, często określany jako moc sygnału, wskazuje na obecność jakiegokolwiek sygnału w paśmie częstotliwości satelitarnych na wejściu dekodera. Wysokie wartości poziomu sygnału, nawet przekraczające 90%, nie oznaczają jeszcze prawidłowego ustawienia anteny, ponieważ mogą pochodzić z szumów lub z niewłaściwego satelity. Jakość sygnału, określana również jako MER (Modulation Error Ratio) lub C/N (Carrier-to-Noise Ratio), pokazuje stosunek mocy sygnału użytecznego do mocy szumu i jest kluczowym parametrem dla stabilnego odbioru. Dla standardu DVB-S2, który jest stosowany przez większość kanałów na platformie Polsat Box, jakość sygnału powinna wynosić co najmniej 60%, a najlepiej przekraczać 80%, aby zapewnić bezawaryjny odbiór nawet podczas pogorszenia warunków atmosferycznych.

Profesjonalne mierniki sygnału satelitarnego, takie jak Signal ST-6986, pozwalają na pomiar dodatkowych parametrów, w tym MER z dokładnością do 0,1 dB oraz analizę widma częstotliwości, co ułatwia precyzyjne ustawienie anteny i identyfikację ewentualnych problemów z instalacją. Miernik ten obsługuje standardy DVB-S i DVB-S2, wyświetla konstelację QPSK, 8PSK czy 16APSK, oraz umożliwia podgląd kanałów telewizyjnych w czasie rzeczywistym dzięki wbudowanemu ekranowi o rozdzielczości 800x480 pikseli. Dla standardu DVB-S2 z modulacją 8PSK, która jest stosowana przez kanały HD na platformie Polsat Box, wartość MER powinna wynosić co najmniej 15 dB, natomiast dla komfortowego odbioru zaleca się osiągnięcie poziomu 18-20 dB.

Procedura precyzyjnego dostrajania anteny

Po podłączeniu dekodera i uruchomieniu trybu pomiaru sygnału można przystąpić do dostrajania ustawienia anteny. Jedna osoba znajduje się przy antenie i dokonuje regulacji, podczas gdy druga obserwuje wskazania na ekranie telewizora i przekazuje informacje głosem lub za pomocą "walkie-talkie". Zaczynamy od regulacji azymutu, powoli obracając antenę w płaszczyźnie poziomej o niewielkie kąty, wynoszące 1-2° na jedną korektę. Po każdej zmianie należy odczekać kilka sekund, aby dekoder mógł przetworzyć sygnał i zaktualizować wskazania na ekranie. Gdy jakość sygnału zacznie rosnąć, kontynuujemy obrót w tym samym kierunku, aż osiągniemy maksymalną wartość.

Po znalezieniu optymalnego azymutu przystępujemy do regulacji elewacji, lekko podnosząc lub opuszczając czaszę anteny przy pomocy śruby regulacyjnej na uchwycie. Podobnie jak przy regulacji azymutu, zmiany powinny być niewielkie, ponieważ nawet przesunięcie o jeden stopień może znacząco wpłynąć na jakość odbioru. Jeśli podczas regulacji elewacji jakość sygnału spada, należy powrócić do poprzedniego ustawienia i spróbować dostroić w przeciwnym kierunku. W niektórych przypadkach może okazać się konieczne ponowne skorygowanie azymutu po zmianie elewacji, ponieważ oba parametry wzajemnie na siebie wpływają.

Ostatnim etapem jest precyzyjne dostrojenie kąta skręcenia konwertera, które pozwala na optymalizację odbioru obu polaryzacji sygnału satelitarnego, pionowej i poziomej. Konwerter obraca się delikatnie w lewo lub w prawo o kilka stopni, obserwując zmiany jakości sygnału na różnych transponderach. Dekoder Polsat Box automatycznie przełącza się pomiędzy polaryzacjami podczas zmiany kanałów, więc warto sprawdzić jakość sygnału na kilku różnych kanałach, aby upewnić się, że obie polaryzacje są odbierane prawidłowo. Po osiągnięciu optymalnych wartości wszystkie śruby należy dokręcić, uważając jednak, aby nie przesunąć anteny podczas tej czynności.

• Ustawienie dekodera w tryb pomiaru jakości i poziomu sygnału
• Powolna regulacja azymutu z obserwacją wskazań na ekranie
• Dostrojenie elewacji po znalezieniu optymalnego azymutu
• Skorygowanie kąta skręcenia konwertera dla obu polaryzacji
• Dokręcenie wszystkich śrub mocujących po zakończeniu regulacji

Typowe problemy podczas instalacji i ich rozwiązanie

Brak jakiegokolwiek sygnału na ekranie dekodera może wynikać z kilku przyczyn, w tym nieprawidłowo zamontowanego złącza F, w którym oplot ekranu styka się z rdzeniem wewnętrznym powodując zwarcie. Należy sprawdzić złącza na obu końcach kabla, demontując je i montując ponownie z zachowaniem odpowiedniej techniki. Inną przyczyną może być uszkodzony konwerter, który nie otrzymuje zasilania z dekodera lub jest uszkodzony wewnętrznie. Można to sprawdzić mierząc napięcie na wyjściu dekodera, które powinno wynosić około 18V dla polaryzacji poziomej i 13V dla polaryzacji pionowej.

Niska jakość sygnału pomimo wysokiego poziomu może wskazywać na ustawienie anteny na niewłaściwy satelita. Satelita Astra 19,2°E znajduje się zaledwie około 6° od Hot Bird 13°E, co przy niewielkiej antenie może skutkować pomyłką. Różnicę można zauważyć sprawdzając nazwy dostępnych kanałów, ponieważ Astra nadaje przede wszystkim niemieckie i międzynarodowe kanały, podczas gdy Hot Bird oferuje polskie kanały, w tym te z platformy Polsat Box. Jeśli podejrzewamy, że antena jest ustawiona na Astrę, należy przesunąć ją o kilka stopni w prawo patrząc od tyłu anteny.

Zanikanie sygnału podczas opadów deszczu czy śniegu, określane jako rain fade, jest naturalnym zjawiskiem wynikającym z pochłaniania i rozpraszania fal elektromagnetycznych przez krople wody w atmosferze. Można je zminimalizować poprzez zastosowanie anteny o większej średnicy, która zapewnia wyższy zysk i większy margines jakości sygnału. Jeśli zanikanie występuje często, warto rozważyć wymianę anteny 80 cm na model 100 cm, co zwiększy zysk o około 2 dB i poprawi stabilność odbioru. W takich sytuacjach doświadczeni instalatorzy cyfra.tv rekomendują anteny Famaval 100 LH lub TRX-EL 100, które charakteryzują się wysokim zyskiem oraz solidną konstrukcją odporną na obciążenia śniegiem.

Rola specjalistów w instalacji i serwisie anten

Choć samodzielny montaż anteny satelitarnej jest możliwy dla osób posiadających podstawowe umiejętności techniczne, warto rozważyć skorzystanie z usług profesjonalnych monterów, szczególnie w przypadku trudnych warunków montażowych, takich jak elewacje ocieplone grubą warstwą styropianu, dachy o dużym nachyleniu czy miejsca wymagające montażu na wysokich masztach. Instalatorzy dysponują specjalistycznym sprzętem pomiarowym, w tym profesjonalnymi miernikami satelitarnymi z analizą widma oraz narzędziami do bezpiecznej pracy na wysokości, co pozwala na precyzyjne ustawienie anteny i trwałe zabezpieczenie instalacji.

Monterzy anten satelitarnych oferują również usługi serwisowe, w tym naprawę anteny po uszkodzeniach mechanicznych spowodowanych silnym wiatrem czy opadami śniegu, wymianę uszkodzonych konwerterów oraz regenerację instalacji, która obejmuje wymianę kabli, złączy i ponowne ustawienie anteny po przesunięciu mechanicznym. W przypadku problemów z odbiorem, które nie są związane z nieprawidłowym ustawieniem anteny, fachowcy mogą zdiagnozować usterki w instalacji, takie jak uszkodzenie kabla koncentrycznego w wyniku penetracji wilgoci, utlenianie złączy czy degradacja parametrów konwertera w wyniku długotrwałego narażenia na warunki atmosferyczne.

Regularne przeglądy instalacji satelitarnej wykonywane przez wykwalifikowanych monterów cyfra.tv pozwalają na wczesne wykrycie potencjalnych problemów, zanim doprowadzą one do całkowitej awarii odbioru. Instalatorzy cyfra.tv sprawdzają między innymi dokręcenie śrub mocujących antenę i uchwyt, stan kabla koncentrycznego oraz złączy, a także parametry sygnału mierzone profesjonalnym sprzętem. Naprawa anteny przez fachowca jest szczególnie zalecana po intensywnych zjawiskach atmosferycznych, takich jak burze z silnym wiatrem czy obfite opady śniegu, które mogły spowodować przesunięcie anteny lub uszkodzenie mechaniczne elementów instalacji.

Konfiguracja dekodera Polsat Box po instalacji anteny

Po prawidłowym ustawieniu anteny i uzyskaniu stabilnego sygnału satelitarnego należy przeprowadzić konfigurację dekodera Polsat Box, która obejmuje skanowanie transponderów oraz aktywację karty dostępu do platformy. W menu dekodera wybiera się opcję automatycznego wyszukiwania kanałów, podając jako satelitę Hot Bird 13°E oraz typ konwertera, który w przypadku standardowego konwertera Single powinien być ustawiony jako Universal LNB. Dekoder automatycznie przeskanuje wszystkie transpondery na tym satelicie i doda dostępne kanały do listy programowej.

W przypadku dekoderów obsługujących technologię Unicable należy dodatkowo skonfigurować numer oraz częstotliwość kanału użytkownika, które są przypisane do danego tunera w konwerterze Unicable II. Dla konwertera Inverto z 32 kanałami częstotliwości użytkownika mieszczą się w zakresie od 1210 MHz do 2178 MHz z krokiem wynoszącym około 32 MHz. Dekoder Polsat Box 4K automatycznie wykrywa dostępne kanały Unicable i proponuje pierwszą wolną częstotliwość, jednak w przypadku instalacji z wieloma odbiornikami należy ręcznie przypisać różne numery kanałów do poszczególnych dekoderów, aby uniknąć konfliktów podczas jednoczesnego oglądania różnych programów.

Po zakończeniu wyszukiwania kanałów dekoder wyświetla listę znalezionych programów, które powinny obejmować zarówno kanały otwarte, jak i zaszyfrowane należące do platformy Polsat Box. Aktywacja dostępu do kanałów kodowanych wymaga włożenia karty abonenckiej dostarczonej przez operatora do odpowiedniego gniazda w dekoderze oraz poczekania na autoryzację, która zazwyczaj trwa od kilku minut do kilku godzin w zależności od obciążenia systemu. Podczas pierwszego uruchomienia warto sprawdzić jakość sygnału na kilku różnych kanałach, zarówno nadawanych w polaryzacji pionowej, jak i poziomej, aby upewnić się, że instalacja działa prawidłowo dla wszystkich transponderów.

Zabezpieczenie instalacji przed wpływami atmosferycznymi

Prawidłowo zainstalowana antena satelitarna powinna być zabezpieczona przed oddziaływaniem warunków atmosferycznych, które mogą prowadzić do degradacji parametrów technicznych lub uszkodzeń mechanicznych. Wszystkie połączenia złączy F powinny być zabezpieczone przed penetracją wody, stosując taśmę samoprzylepną z masy uszczelniającej lub specjalne osłony gumowe, które są zakładane na złącza. Wilgoć przedostająca się do wnętrza złącza powoduje korozję rdzenia miedzianego oraz utlenianie ekranu, co prowadzi do pogorszenia parametrów tłumienia i ekranowania kabla.

Kabel koncentryczny prowadzony na zewnątrz budynku powinien być dodatkowo zabezpieczony przed promieniowaniem UV poprzez zastosowanie wersji z czarną powłoką PE lub PVC z dodatkami stabilizującymi. Opaski zaciskowe mocujące kabel również powinny być wykonane z tworzywa odpornego na promieniowanie UV, ponieważ standardowe opaski z białego nylonu ulegają degradacji po kilku latach ekspozycji na słońce i pękają, powodując zwisanie kabla. W miejscach narażonych na duże obciążenia mechaniczne, na przykład przy przejściu przez ostrą krawędź ściany, należy zastosować osłony kablowe lub przepusty gumowe zapobiegające uszkodzeniu płaszcza zewnętrznego kabla.

Uchwyt antenowy oraz elementy montażowe powinny być regularnie sprawdzane pod kątem korozji i dokręcane, ponieważ wibracje wywołane wiatrem mogą prowadzić do stopniowego luzowania się śrub. W przypadku uchwytu zamontowanego na ścianie ocieplonej styropianem szczególnie istotne jest sprawdzenie stanu połączenia prętów gwintowanych z kotwami chemicznymi, ponieważ ewentualne poluzowanie może prowadzić do przemieszczenia anteny lub nawet jej odpadnięcia podczas silnego wiatru. Jeśli podczas przeglądu stwierdzi się korozję elementów stalowych, należy niezwłocznie wymienić je na nowe, ewentualnie zabezpieczyć antykorozyjnie poprzez zastosowanie farby lub lakieru.